دیدی چه کردی روح‌ تنهای مرا از تن ربودی دیدمت از دور من، غرق تنهایی که بودیسایه بودم کنج دیوار غمت افتاده بودم با هوای دوریت بی فاصله، هم‌سایه بودماز خیال رفتنت تا شب دل‌کندنت یک نفس کمتر نمانده نام من را بعد تو غیر تو آرامِ من با نفس هایش نخواندهدیدی چه کردی این چنین آسان مرا دیوانه کردی تو مرا با هرکسی حتی خودم، بیگانه‌ی بیگانه کردیبا من چه کردی از خود و این زندگی بی زار کردی کوه غم را بر سرم آوار کردی ببین با من چه کردیتا هر زمان دیدنت آرزویی شد محال دیدمت مات و‌گنگ اتفاقی در خیال یاد تو با من است تا سالیان سالمقصدم سوی توست راه همواری نداشت بی سبب شاعرم شعر تاثیری نداشت دیدنت در خواب هم در زمان عمری نداشت