بغض پنهان شده در سینه من صورت سرد در آینه ی من روز تلخ رفتنت کابوس شد یاور مومن دیرینه ی من من اسیر تو شدم به شرط آزادی خاطر هست به من قول نرفتن دادی بی وفا رفتی و از من تو نکردی یادی دلم گرفت مرا صدا کن بجای خود مرا نگاه کن ازین خزان دل جدا کن بیا مرا ز غم رها کن از دوری تو مغروری خود بیزارم این شهر حسود عشقم را ربود رفت یارم شاید که تو هم از دوری من بریده باشی میگیرم اگر عکس رخ من در رهگذری جانا تو دیده باشی